Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας ὁ Θαδδαῖος, ἡ Καθολική του Ἐπιστολὴ καὶ ἡ λεγομένη “Προσευχὴ στὸν Ἅγιο Ἰούδα τὸν Θαδδαῖο” 

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας ὁ Θαδδαῖος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, ὅπως μᾶς ἀναφέρει στὸν Συναξαριστή του ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο καὶ στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὀνομάζεται Ἰούδας Ἰακώβου, δηλαδὴ ἀδελφὸς τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ἐνῶ στὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὀνομάζεται Θαδδαῖος καὶ Λευαῖος. Αὐτὸς εἶναι, κατὰ τὴν ἐπικρατέστερη ἐκδοχή, ὁ συγγραφέας τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα, τῆς μίας ἐκ τῶν ἑπτὰ Καθολικῶν Ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἦταν δὲ υἱὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, γι’ αὐτὸ καὶ ἐνομίζετο, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἄλλα παιδιὰ τοῦ Ἰωσήφ, ὡς κατὰ σάρκα ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου. Κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο κυρίως στὴν περιοχὴ τῆς Μεσοποταμίας, ἔλαβε δὲ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου στὴν πόλη Ἀραρά.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ

Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ

1. Τί εἶναι ἕνας χριστιανός;

Ἕνας χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος εἶναι βαπτισμένος στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἀγωνίζεται νά ζεῖ σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτός πού ἀγαπάει ὁλόκαρδα τόν Χριστό καί νοιώθει ὅτι εἶναι δοσμένος σ᾽ Αὐτόν, ὅτι ἀνήκει σ᾽ Αὐτόν.

Πραγματικά ὁ Χριστιανός πρέπει νά «πολιτεύεται ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ» (Φιλιπ. 1,27), νά «περιπατῇ ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν» (Κολ. 1,10), νά ζεῖ δηλαδή κατά τρόπον ἄξιο ἐνώπιον τοῦ Κυρίου σέ κάθε τι πού ἀρέσει σ᾽ Αὐτόν. Οἱ χριστιανοί πρέπει «νά ζῶμεν βίον τέλειον κατά τό Εὐαγγέλιον», ὅπως ἔλεγαν κάποια παλαιά πρωτοχρονιάτικα κάλαντα. Ἡ κλήση τοῦ χριστιανοῦ, σύμφωνα μέ αὐτά πού πιστεύει, εἶναι νά ἁγιάσει (Α´ Θεσ. 5,22-23). Ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «Κατά τόν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καί αὐτοί ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ (= σέ κάθε συμπεριφορά σας) γενήθητε» (Α´ Πέτρ. 1,15).

2. Τί εἶναι ὁ Χριστός;

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού ἦρθε στόν κόσμο γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια ζωή. Αὐτό πού πρέπει νά γνωρίζουμε καλά εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὑπῆρχε καί προτοῦ νά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παναγία καί νά ἔρθει σέ μᾶς ὡς «Μεσσίας» (ὅπως λέγεται Ἑβραϊκά), δηλαδή «Χριστός», ὅπως τό λέγουμε Ἑλληνικά. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Οἶδα Χριστόν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα καί οἶδα Χριστόν πρό τῶν αἰώνων ὄντα» (MPG 50,818). Καί οἱ δυό λέξεις, «Μεσσίας» καί «Χριστός», σημαίνουν τόν «χρισμένο». Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐξαίρετα χρισμένος ἀπό τόν Θεό Πατέρα γιά νά σώσει τόν πεσμένο στήν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Στήν Παλαιά Διαθήκη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ δόθηκε μέ τήν ἑβραϊκή ἔκφραση «Ἐμμανουήλ», πού σημαίνει «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας». Τό «Ἰησοῦς» εἶναι τό προσωπικό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Τό «Μεσσίας» ἤ τό «Χριστός» εἶναι τό ἐπίσημο – ἄς τό ποῦμε ἔτσι – ὄνομά Του, πού ἀναφέρεται στήν ἐξαιρετική Του χρίση (Χριστός) ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα γιά τήν δική μας σωτηρία.

«Πάντα χορηγεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον» -

Ὀλίγα τινὰ περὶ τοῦ Τρίτου Προσώπου

τῆς Ἁγίας Τριάδος

Πρωτ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

         Ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς χαρακτηρίζεται ὡς ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι βεβαίως γιατὶ δὲν ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἡμέρα ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία, σύμφωνα μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς Πατέρες καὶ Διδασκάλους, προϋπῆρχε στὴ βουλὴ καὶ τὴν πρόθεση τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη κτίση καὶ δημιουργία Του. Ἀναφέρεται σχετικὰ στὸν “Ποιμένα” τοῦ Ἑρμᾶ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία “πάντων πρώτη ἐκτίσθη· διὰ τοῦτο πρεσβυτέρα, καὶ διὰ ταύτην ὁ κόσμος κατηρτίσθη”. Ἡ ἀρχὴ τῆς Ἐκκλησίας τοποθετεῖται στὴν πρώτη δημιουργία, τὴ δημιουργία τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τοῦ κόσμου δηλαδὴ τῶν Ἀγγέλων. Ὡστόσο κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἀρχίζει μιὰ νέα περίοδος ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ μὲ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς Ἀποστόλους ἀρχίζει ἡ ἱστορικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῆς γῆς ὡς τοῦ ζωντανοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ζεῖ μὲ τὰ χαρίσματα καὶ τὴν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

“Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας,

καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,

καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας,

Φιλάνθρωπε, δόξα σοι”.