ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ (ΛΕΜΕΣΟΥ)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

(ἱστοσελίδα: http://apostolosandreaslemesou.com)

Κατὰ τὸν μήνα Μάρτιο θὰ ἔχουμε Θεῖες Λειτουργίες, Ἀγρυπνία καὶ λοιπὲς Ἀκολουθίες τὶς ἑξῆς ἡμέρες:

Κυριακὴ 1η Μαρτίου : Α’ Νηστειῶν (Τῆς Ὀρθοδοξίας) / Τῆς Ἁγ. Εὐδοκίας τῆς ἀπὸ Σαμαρειτῶν / Τοῦ Ἁγ. Γερασίμου τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ (ἐκ μεταθέσεως) / 6:20 π.μ. Ὄρθρος καὶ Θ. Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου / Στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας θὰ γίνει ἡ Περιφορὰ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων / 5:00 μ.μ. Κατανυκτικὸς Ἑσπερινὸς

Δευτέρα 2 Μαρτίου : 5:00 μ.μ. Μέγα Ἀπόδειπνο

Τρίτη 3 Μαρτίου : 5:00 μ.μ. Μέγα Ἀπόδειπνο

Τετάρτη 4 Μαρτίου : 5:30 π.μ. Ὄρθρος, Ὧρες καὶ Ἑσπερινὸς μετὰ τῆς Θ. Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων / 5:00 μ.μ. Μέγα Ἀπόδειπνο

ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ:

ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΚΑΙ ΚΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Πρωτ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

Τὸ Πάσχα δὲν εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς μιὰ ἐκκλησιαστικὴ ἑορτὴ ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες, ἀλλὰ εἶναι ἀναμφίβολα ἡ ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων. Ἀποτελεῖ τὸ ἐπίκεντρο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιστέγασμα ὁλοκλήρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους καὶ ταυτοχρόνως νοηματοδοτεῖ ὁλόκληρη τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Κάθε Κυριακὴ εἶναι γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας Ἀνάσταση καὶ κάθε Θεία Λειτουργία, ὅποτε κι ἂν αὐτὴ τελεῖται, εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο γεγονός. Κι ἐνῶ οἱ ὑπόλοιπες Δεσποτικὲς καὶ Θεομητορικὲς ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους ἀποδίδονται σὲ ὀκτὼ τὸ πολὺ ἡμέρες, τὸ Πάσχα ἀποδίδεται στὶς σαράντα ἡμέρες. Ὁλόκληρη ἡ μετὰ τὸ Πάσχα ἑβδομάδα, ἡ ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου ὅπως λέγεται, λογίζεται ὡς μία ἡμέρα, ἐνῶ γιὰ σαράντα ἡμέρες ψάλλεται σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες ὁ νικητήριος παιάνας “Χριστὸς Ἀνέστη” καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ζοῦν τὴν παγκόσμια χαρὰ ποὺ ἐξανέτειλε ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου, τὴν παγκόσμια χαρὰ γιὰ τὴ νίκη τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου.

“Ἀκατάληπτόν ἐστι τὸ τελούμενον ἐν σοί,

καὶ Ἀγγέλοις καὶ βροτοῖς, Μητροπάρθενε ἁγνὴ”

Πρωτοπρ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

      Στὶς 2 Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴ Δεσποτικοθεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου. Τὸ ἱστορικὸ ὑπόβαθρο τῆς ἑορτῆς αὐτῆς καταγράφεται στὶς σελίδες τοῦ Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου (β’ 22-40). Πρόκειται γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς προσφορᾶς τοῦ βρέφους Ἰησοῦ στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴ Γέννησή Του, ὅπως ὅριζε ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἡ συγκεκριμένη ἡμερομηνία ἐπελέγη, ὡς ἐκ τούτου, γιατὶ εἶναι ἡ τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν 25η Δεκεμβρίου, τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν κατὰ σάρκα Γεννήση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἡ λέξη “ὑπαπαντὴ” προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ὑπαντάω, ποὺ σημαίνει συναντῶ κάποιον, ἔρχομαι ἢ πηγαίνω σὲ συνάντηση κάποιου. Ἡ περὶ ἧς ὁ λόγος ἑορτή, λοιπόν, ὀνομάστηκε Ὑπαπαντή, γιατὶ στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων ὑποδέχθηκε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς σαράντα ἡμερῶν βρέφος ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Θεοδόχος, ὁ ὁποῖος τὸν πῆρε στὴν ἀγκαλιά του καὶ διεκήρυξε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ ἄρα ὁ σεσαρκωμένος Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΑΥΤΩΝ

ΑΡΧΙΜ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΣΚΡΕΤΤΑ

Ἡ πατερικὴ παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι πλουσιότατη σὲ ἀναφορὲς περὶ τὸν θάνατο, ἢ καλύτερα τὴν κοίμηση, τῶν χριστιανῶν, περὶ τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν μετοχὴ σὲ αὐτὴν τῶν πιστευόντων, περὶ τὰ τελούμενα ὑπὲρ τῶν ἀπερχομένων ἀδελφῶν, καὶ ὅσον ἀφορᾶ στὴ φροντίδα τῶν τιμίων σκηνωμάτων, καὶ ὅσον ἀφορᾶ στὴ μέριμνα γιὰ τὴ συγχώρηση, τὴν ἀνάπαυση καὶ τὴ σωτηρία τῶν τιμίων ψυχῶν τους.

Ὁ ἄνθρωπος ἀκροβατεῖ διὰ βίου ἀνάμεσα στὴν τρεπτότητα τοῦ φθαρτοῦ φυράματός του καὶ στὴν αἰώνια προοπτικὴ τῆς θεϊκὰ πλασμένης ὑπάρξεώς του. Ζεῖ στὸ μεταίχμιο τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἀφθαρσίας, στὸ μεθόριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, στὸ ὅριο τοῦ εὐτελοῦς καὶ τοῦ ἀνεφίκτου. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης διαζωγραφεῖ χαρακτηριστικὰ τὶς ἀντιθέσεις αὐτὲς τοῦ δισύνθετου λογικοῦ πλάσματος1.