ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ·

Πρωτ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

         Εἴθισται, ὅταν ἀρχίζει κανεὶς μιὰ ὁμιλία, νὰ ὁρίζει κατὰ πρῶτον τὶς ἔννοιες, μὲ τὶς ὁποῖες θὰ ἀσχοληθεῖ. Οἱ ἔννοιες, μὲ τὶς ὁποῖες ἐν προκειμένῳ θὰ ἀσχοληθοῦμε, εἶναι οἱ ἔννοιες “Ἐκκλησία” καὶ “σωτηρία”. Τίθεται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα: Μποροῦμε νὰ ὁρίσουμε αὐτὲς τὶς ἔννοιες καὶ ἰδιαίτερα τὴν ἔννοια τοῦ ὅρου “Ἐκκλησία” ἢ ὄχι; Ἡ ἀπάντηση, ἐφόσον θέλουμε νὰ εἴμαστε συνεπεῖς μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ἀρνητική. Γιατὶ οὔτε στὴν Καινὴ Διαθήκη οὔτε στὰ ἔργα τῶν ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων συναντᾶται ὁποιοσδήποτε ὁρισμὸς τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες, ἐξ ἐπιδράσεως τῆς σχολαστικῆς θεολογίας τῆς Δύσεως[1], ἐμφανίστηκαν στὰ ὀρθόδοξα ἐγχειρίδια Δογματικῆς ὁρισμοὶ τῆς Ἐκκλησίας.

ΑΡΧΙΣΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ

 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ προστάτη τῆς ἐνορίας μας Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου ἄρχισε τὴ λειτουργία του τὸ βιβλιοπωλεῖο τοῦ Ναοῦ μας. Στὸ βιβλιοπωλεῖο μας μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς πνευματικὰ βιβλία, εἰκόνες καὶ διάφορα ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ εἴδη (γνήσιο κερί, θυμίαμα, νάμα, κομποσχοίνια, σταυρουδάκια κλπ.). Θὰ εἶναι ἀνοικτὸ κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη ἑορτὴ μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία. Μπορεῖ ἐπίσης ὁποιοσδήποτε θέλει κάτι νὰ προμηθευτεῖ, νὰ μᾶς ζητήσει νὰ τὸν ἐξυπηρετήσουμε, κυρίως κατὰ τὶς ἀπογευματινὲς ὧρες ποὺ εἶναι ἀνοικτὸς ὁ Ναός.

 Τὰ βιβλία ποὺ διατίθενται δὲν εἶναι πολλὰ πρὸς τὸ παρόν. Θὰ προσπαθήσουμε, ὅμως, ὅσο πιὸ σύντομα γίνεται νὰ ἐμπλουτίσουμε τὸ βιβλιοπωλεῖο μας μὲ διάφορα βιβλία.

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ὁμιλία, σὺν Θεῷ ἁγίῳ, εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

«Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου»

         Ἡ ἄχραντη μορφὴ καὶ ἡ ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ ἁγίου Διδασκάλου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, εἵλκυε πλησίον Του, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του, καὶ δικαίους καὶ ἁμαρτωλούς, ὅπως καὶ πάντοτε θὰ ἑλκύει. Κι ὅταν κάποτε οἱ Γραμματεῖς καὶ oἱ Φαρισαῖοι ἄρχισαν νὰ γογγύζουν, γιὰ τὸ ὅτι ὁ Κύριος δέχεται κοντά Του τελῶνες καὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ τρώγει καὶ πίνει μαζί τους, τότε ὁ Θεάνθρωπος, ἀνοίγοντας τὸν θησαυρὸ τῶν παραβολικῶν Του λόγων, ἀπάντησε καίρια στὸν ἄδικο γογγυσμό τους καὶ ἔφραξε τὰ ἀπύλωτα στόματά τους, θέλοντας νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἔπραττε τοῦτο γιὰ νὰ τοὺς δώσει θάρρος καὶ νὰ τοὺς σώσει. Ἀνέφερε πρῶτα τὴν ἀγαλλίαση τοῦ ποιμένα ποὺ εἶχε, ὅταν βρῆκε τὸ ἀπολωλὸς-χαμένο πρόβατό του, καὶ τὴ χαρὰ τῆς γυναίκας, ποὺ βρῆκε τὴν ἀπολεσθεῖσα δραχμή. Ὕστερα ἐξεφώνησε τὴν ἐξαίσια παραβολή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε. Τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ἢ τοῦ φιλευσπλάγχνου πατέρα ἢ τοῦ ἀσπλάγχνου ἀδελφοῦ, ὅπως θὰ μπορούσαμε διαφορετικὰ νὰ τὴν ὀνομάσουμε. Μὲ αὐτή, τρία πράγματα μᾶς φανέρωσε κατεξοχὴν ὁ Κύριος: Τὴν ἐλεεινὴ κατάσταση τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὰ γνωρίσματα τῆς γνήσιας μετάνοιας καὶ ἐξομολόγησης καὶ τὴν ἄμετρη τοῦ Θεοῦ εὐσπλαγχνία πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ μετανοοῦντα ἄνθρωπο.

Ἡ Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία

καὶ ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα

Ἀπολυτίκιον

Ἀθηναίων ἡ πόλις ἡ περιώνυμος

Φιλοθέην τιμᾷ τὴν Ὁσιομάρτυρα

καὶ ἀσπάζεται αὐτῆς τὸ θεῖον λείψανον,

ὅτι ἐβίωσε σεμνῶς

καὶ μετήλλαξε τὸ ζῆν

ἀθλήσει καὶ μαρτυρίῳ

καὶ πρεσβεύει πρὸς τὸν Σωτῆρα

διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος.