ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 


Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ'.


Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼν ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσὴφ σπουδῇ ἐπέστη, ὁ ἀσώματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τοὺς οὐρανούς, χωρεῑται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοί· ὃν καὶ βλέπων ἐν μήτρᾳ σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν σοι· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ'.


Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε. Ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

 

γγελος πρωτοστάτης, ορανόθεν πέμφθη, επεν τ Θεοτόκῳ τ χαρε (ἐκ γ’)·

κα σν τ σωμάτ φων, σωματούμενόν σε θεωρν, Κύριε, ξίστατο κα στατο, κραυγάζων πρς Ατν τοιατα·
Χα
ρε, δ' ς χαρ κλάμψει,

χαρε, δι' ς ρ κλείψει.
Χα
ρε, το πεσόντος δάμ νάκλησις,

χαρε, τν δακρύων τς Εας λύτρωσις.
Χα
ρε, ψος δυσανάβατον θρωπίνοις λογισμος,
χα
ρε, βάθος δυσθεώρητον κα γγέλων φθαλμος.
Χα
ρε, τι πάρχεις βασιλέως καθέδρα,
χα
ρε, τι βαστάζεις τν βαστάζοντα πάντα.
Χα
ρε, στρ μφαίνων τν λιον,
χα
ρε, γαστρ νθέου σαρκώσεως.
Χα
ρε, δι' ς νεουργεται κτίσις,
χα
ρε, δι' ς βρεφουργεται Κτίστης.

Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.


Βλέπουσα γία, αυτήν ν γνεί, φησ τ Γαβριλ θαρσαλέως· τ παράδοξόν σου τς φωνς, δυσπαράδεκτόν μου τ ψυχ φαίνεται· σπόρου γρ συλλήψεως, τν κύησιν πς λέγεις κράζων·

λληλούια.

Γνσιν γνωστον γνναι, Παρθένος ζητοσα, βόησε πρς τν λειτουργοντα· κ λαγόνων γνν, Υἱὸν πς ἐστι τεχθναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρς ν κενος φησεν ν φόβ, πλν κραυγάζων οτω·

Χαρε, βουλς πορρήτου μύστις,
χα
ρε, σιγς δεομένων πίστις.
Χα
ρε, τν θαυμάτων Χριστο τ προοίμιον,
χα
ρε, τν δογμάτων ατο τ κεφάλαιον.
Χα
ρε, κλμαξ πουράνιε, δι' ς κατέβη Θεός,
χα
ρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γς πρς ορανόν.
Χα
ρε, τ τν γγέλων πολυθρύλητον θαμα,
χα
ρε, τ τν δαιμόνων πολυθρήνητον τραμα.
Χα
ρε, τ φς ρρήτως γεννήσασα,
χα
ρε, τ πς μηδένα διδάξασα.
Χα
ρε, σοφν περβαίνουσα γνσιν,
χα
ρε, πιστν καταυγάζουσα φρένας.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Δύναμις το ψίστου, πεσκίασε τότε, πρς σύλληψιν τ πειρογάμῳ· κα τν εκαρπον ταύτης νηδύν, ς γρν πέδειξεν δν πασι, τος θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ν τ ψάλλειν οτως·

λληλούια.


χουσα θεοδόχον, Παρθένος τν μήτραν, νέδραμε πρς τν λισάβετ. Τ δ βρέφος κείνης εθύς, πιγνὸν τν ταύτης σπασμν χαιρε! κα λμασιν ς σμασιν, βόα πρς τν Θεοτόκον·

Χαρε, βλαστο μάραντου κλμα,
χα
ρε, καρπο κήρατου κτμα.
Χα
ρε, γεωργν γεωργοσα φιλάνθρωπον,
χα
ρε, φυτουργν τς ζως μν φύουσα,
Χα
ρε, ρουρα βλαστάνουσα εφορίαν οκτιρμν,
χα
ρε, τράπεζα βαστάζουσα εθηνίαν λασμν.
Χα
ρε, τι λειμνα τς τρυφς ναθάλλεις,
χα
ρε, τι λιμένα τν ψυχν τοιμάζεις.
Χα
ρε, δεκτν πρεσβείας θυμίαμα,
χα
ρε, παντός το κόσμου ξίλασμα.
Χα
ρε, Θεο πρς θνητος εδοκία,
χα
ρε, θνητν πρς Θεν παρρησία.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Ζάλην νδοθεν χων, λογισμν μφιβόλων, σώφρων ωσφ ταράχθη· πρς τν γαμόν σε θεωρν, κα κλεψίγαμον πονον μεμπτε· μαθν δέ σου τν σύλληψιν, κ Πνεύματος γίου, φη·

λληλούια.


κουσαν o ποιμένες, τν γγέλων μνούντων, τν νσαρκον Χριστο παρουσίαν· κα δραμόντες ς πρς ποιμένα, θεωροσι τοτον ς μνν μωμον, ν τῇ γαστρ Μαρίας βοσκηθέντα, ν μνοντες επον·

Χαρε, μνο κα ποιμένος Μήτηρ,
χα
ρε, αλ λογικν προβάτων.
Χα
ρε, οράτων χθρν μυντήριον,
χα
ρε, Παραδείσου θυρν νοικτήριον.
Χα
ρε, τι τ οράνια συναγάλλεται τ γ,
χα
ρε, τι τ πίγεια συγχορεύει ορανος.
Χα
ρε, τν ποστόλων τ σίγητον στόμα,
χα
ρε, τν θλοφόρων τ νίκητον θάρσος.
Χα
ρε, στερρν τς πίστεως ρεισμα,
χα
ρε, λαμπρν τς χάριτος γνώρισμα.
Χα
ρε, δι' ς γυμνώθη δης,
χα
ρε, δι' ς νεδύθημεν δόξαν.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Θεοδρόμον στέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τ τούτου κολούθησαν αγλ· κα ς λύχνον κρατοντες ατόν, δι' ατο ρεύνων κραταιν νακτα· κα φθάσαντες τν φθαστον, χάρησαν ατ βοντες·

λληλούια.


δον παδες Χαλδαίων, ν χερσ τς Παρθένου, τν πλάσαντα χειρ τος νθρώπους· κα Δεσπότην νοοντες ατόν, ε κα δούλου λαβε μορφήν, σπευσαν τος δώροις θεραπεσαι, κα βοσαι τ ελογημέν·

Χαρε, στέρος δύτου Μήτηρ,
χα
ρε, αγ μυστικς μέρας.
Χα
ρε, τς πάτης τν κάμινον σβέσασα,
χα
ρε, τς Τριάδος τος μύστας φωτίζουσα.
Χα
ρε, τύραννον πάνθρωπον κβαλοσα τς ρχς,
χα
ρε, Κύριον φιλάνθρωπον πιδείξασα Χριστόν.
Χα
ρε, τς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χα
ρε, το βορβόρου ρυομένη τν ργων.
Χα
ρε πυρς προσκύνησιν παύσασα,
χα
ρε, φλογς παθν παλλάττουσα.
Χα
ρε, πιστν δηγ σωφροσύνης,
χα
ρε, πασν γενεν εφροσύνη.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες ο Μάγοι, πέστρεψαν ες τν Βαβυλνα· κτελέσαντές σου τν χρησμόν, κα κηρύξαντές σε τν Χριστν πασιν, φέντες τν ρώδην ς ληρώδη, μ εδότα ψάλλειν·

λληλούια.


Λάμψας ν τ Αγύπτ, φωτισμν ληθείας, δίωξας το ψεύδους τ σκότος· τ γρ εδωλα ταύτης Σωτήρ, μ νέγκαντά σου τν σχν πέπτωκεν, ο τούτων δ ρυσθέντες, βόων πρς τν Θεοτόκον·

Χαρε, νόρθωσις τν νθρώπων,
χα
ρε, κατάπτωσις τν δαιμόνων.
Χα
ρε, τῆς πάτης τν πλάνην πατήσασα,
χα
ρε, τν εδώλων τὸν δόλον λεγξασα.
Χα
ρε, θάλασσα ποντίσασα Φαρα τν νοητόν,
χα
ρε, πέτρα ποτίσασα τος διψντας τν ζων.
Χα
ρε, πύρινε στύλε δηγν τος ν σκότει,
χα
ρε, σκέπη το κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χα
ρε, τροφ το μάνα διάδοχε,
χα
ρε, τρυφς γίας διάκονε.
Χα
ρε, γ τς παγγελίας,
χα
ρε, ξ ς ρέει μέλι κα γάλα.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Μέλλοντος Συμενος, το παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι το πατενος, πεδόθης ς βρέφος ατ, λλ' γνώσθης τούτῳ κα Θες τέλειος· διόπερ ξεπλάγη σου τν ρρητον σοφίαν, κράζων·

λληλούια.


Νέαν δειξε κτίσιν, μφανίσας Κτίστης, μν τος π' ατο γενομένοις· ξ σπόρου βλαστήσας γαστρός, κα φυλάξας ταύτην, σπερ ν φθορον, να τ θαμα βλέποντες, μνήσωμεν ατν βοντες·

Χαρε, τ νθος τς φθαρσίας,
χα
ρε, τ στέφος τς γκρατείας.
Χα
ρε, ναστάσεως τύπον κλάμπουσα,
χα
ρε, τν γγέλων τν βίον μφαίνουσα.
Χα
ρε, δένδρον γλαόκαρπον, ξ ο τρέφονται πιστοί,
χα
ρε, ξύλον εσκιόφυλλον, φ' ο σκέπονται πολλοί.
Χα
ρε, κυοφοροσα δηγν πλανωμένοις,
χα
ρε, πογεννσα λυτρωτν αχμαλώτοις.
Χα
ρε, Κριτο δικαίου δυσώπησις,
χα
ρε, πολλν πταιόντων συγχώρησις.
Χα
ρε, στολ τν γυμνν παρρησίας,
χα
ρε, στοργ πάντα πόθον νικσα.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Ξένον τόκον δόντες, ξενωθμεν το κόσμου, τν νον ες ορανν μεταθέντες· δι τοτο γρ ψηλς Θεός, π γς φάνη ταπεινς νθρωπος, βουλόμενος λκῦσαι πρς τ ψος, τος ατ βοώντας·

λληλούια.


λως ν ν τος κάτω, κα τν νω οδόλως πν,  περίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γρ θεϊκή, ο μετάβασις δὲ τοπικ γέγονε, κα τόκος κ Παρθένου θεολήπτου, κουούσης τατα·

Χαρε, Θεο χωρήτου χώρα,
χα
ρε, σεπτο μυστηρίου θύρα.
Χα
ρε, τν πίστων μφίβολον κουσμα,
χα
ρε, τν πιστν ναμφίβολον καύχημα.
Χα
ρε, χημα πανάγιον το π τν Χερουβείμ,
χα
ρε, οκημα πανάριστον το π τν Σεραφείμ.
Χα
ρε, τναντία ες τατ γαγοσα,
χα
ρε, παρθενίαν κα λοχείαν ζευγνσα.
Χα
ρε, δι' ς λύθη παράβασις,
χα
ρε, δι' ς νοίχθη παράδεισος.
Χα
ρε, κλες τς Χριστο βασιλείας,
χα
ρε, λπς γαθν αωνίων.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Πσα φύσις γγέλων, κατεπλάγη τ μέγα τς σς νανθρωπήσεως ργον· τν πρόσιτον γρ ς Θεόν, θεώρει πσι προσιτν νθρωπον, μν μν συνδιάγοντα, κούοντα δ παρ πάντων οτως·

λληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους, ς χθύας φώνους, ρμεν π σο Θεοτόκε· ποροσι γρ λέγειν, τ πς κα Παρθένος μένεις, κα τεκεν σχυσας· μες δ τ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστς βομεν·

Χαρε, σοφίας Θεο δοχεον,
χα
ρε, προνοίας ατο ταμεον.
Χα
ρε, φιλοσόφους σόφους δεικνύουσα,
χα
ρε, τεχνολόγους λόγους λέγχουσα.
Χα
ρε, τι μωράνθησαν ο δεινο συζητηταί,
χα
ρε, τι μαράνθησαν ο τν μύθων ποιηταί.
Χα
ρε, τν θηναίων τς πλοκς διασπσα,
χα
ρε, τν λιέων τς σαγήνας πληροσα.
Χα
ρε, βυθο γνοίας ξέλκουσα,
χα
ρε, πολλος ν γνώσει φωτίζουσα.
Χα
ρε, λκς τν θελόντων σωθναι,
χα
ρε, λιμν τν το βίου πλωτήρων.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Σσαι θέλων τν κόσμον, τν λων κοσμήτωρ, πρς τοτον ατεπάγγελτος λθε· κα ποιμν πάρχων ς Θεός, δι' μς φάνη καθ' μς νθρωπος· μοί γρ τ μοιον καλέσας, ς Θες κούει·

λληλούια.


Τεχος ε τν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, κα πάντων τν ες σ προστρεχόντων· γρ το ορανο κα τς γς, κατεσκεύασέ σε ποιητής, χραντε, οκήσας ν τ μήτρα σου, κα πάντας σοι προσφωνεν διδάξας·

Χαρε, στήλη τς παρθενίας,
χα
ρε, πύλη τς σωτήριας.
Χα
ρε, ρχηγ νοητς ναπλάσεως,
χα
ρε, χορηγ θεϊκς γαθότητος.
Χα
ρε, σ γρ νεγέννησας τος συλληφθέντας ασχρς,
χα
ρε, σ γρ νουθέτησας τος συληθέντας τν νον.
Χα
ρε, τν φθορέα τν φρενν καταργοσα,
χα
ρε, τν σπορέα τς γνείας τεκοσα.
Χα
ρε, παστάς σπόρου νυμφεύσεως,
χα
ρε, πιστος Κυρί ρμόζουσα.
Χα
ρε, καλ κουροτρόφε παρθένων,
χα
ρε, ψυχν νυμφοστόλε γίων.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


μνος πας ττται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τ πλήθει τν πολλν οκτιρμν σου· σαρίθμους γρ τ ψάμμ ᾠδάς, ν προσφέρωμέν σοι, Βασιλε γιε, οδν τελομεν ξιον, ν δέδωκας μν τος σο βοσιν·

λληλούια.


Φωτοδόχον λαμπάδα, τος ν σκότει φανεσαν, ρμεν τν γίαν Παρθένον· τ γρ ϋλον πτουσα φς, δηγε πρς γνσιν θεϊκν παντας, αγ τν νον φωτίζουσα, κραυγ δ τιμωμένη τατα·

Χαρε, κτς νοητο λίου,
χα
ρε, βολς το δύτου φέγγους.
Χα
ρε, στραπ τς ψυχς καταλάμπουσα,
χα
ρε, ς βροντ τος χθρος καταπλήττουσα.
Χα
ρε, τι τν πολύφωτον νατέλλεις φωτισμόν,
Χα
ρε, τι τν πολύῤῥυτον ναβλύζεις ποταμόν.
Χα
ρε, τς κολυμβήθρας ζωγραφοσα τν τύπον,
χα
ρε, τς μαρτίας ναιροσα τν ῥύπον.
Χα
ρε, λουτρ κπλύνων συνείδησιν,
χα
ρε, κρατρ κιρνν γαλλίασιν.
Χα
ρε, σμ τς Χριστο εωδίας,
χα
ρε, ζω μυστικς εωχίας.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


Χάριν δο
ναι θελήσας, φλημάτων ρχαίων, πάντων χρεωλύτης νθρώπων, πεδήμησε δι’ αυτο, πρς τος ποδήμους τς ατο χάριτος· κα σχίσας τ χειρόγραφον, κούει παρ πάντων οτως·

λληλούια.


Ψάλλοντές σου τ
ν τόκον, νυμνομέν σε πάντες, ς μψυχον ναόν, Θεοτόκε· ν τ σ γρ οκήσας γαστρί, συνέχων πάντα τ χειρ Κύριος, γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βον σο πάντας·

Χαρε, σκην το Θεο κα Λόγου,
χα
ρε, γία γίων μείζων.
Χα
ρε, κιβωτ χρυσωθεσα τ Πνεύματι,
χα
ρε, θησαυρ τς ζως δαπάνητε.
Χα
ρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εσεβν,
χα
ρε, καύχημα σεβάσμιον ερέων ελαβν.
Χα
ρε, τς κκλησίας σάλευτος πύργος,
χα
ρε, τς Βασιλείας τ πόρθητον τεχος.
Χα
ρε, δι' ς γείρονται τρόπαια,
χα
ρε, δι' ς χθρο καταπίπτουσι.
Χα
ρε, χρωτς το μο θεραπεία,
χα
ρε, ψυχς τς μς σωτηρία.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.


 πανύμνητε Μτερ, τεκοσα τν πάντων γίων γιώτατον Λόγον (ἐκ γ’)·

δεξαμένη γρ τν νν προσφοράν, π πάσης ρσαι συμφορς παντας, κα τς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τος σο βοντας·

λληλούια. 

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ

 

ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΣ Ι.Μ. ΛΕΜΕΣΟΥ

 radio.jpg

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Copyright © AP.ANDREAS.LEMESOU 2014. All Rights Reserved.